Story: Savior
Pair: JenStal
Author: MaoMao_96
Source: https://my.w.tt/fhr30dg2EV
—




เจนนี่และแฟนหนุ่มของเธอมีเดทกันก่อนหน้านี้และตอนนี้พวกเขากำลังนั่งอยู่บนม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ที่สวนสาธารณะ ทั้งคู่ต่างอยู่กันเงียบๆ ตั้งแต่มาถึงที่นั่น ก่อนหน้าขณะที่จ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด ไม่มีดวงจันทร์ มีแต่เฉพาะแสงไฟบนถนนและพวกเขาเท่านั้น เจนนี่กับจงอินเป็นเพียงคู่เดียวที่สวนสาธารณะ เพราะมันเกือบเที่ยงคืนแล้ว จึงไม่มีใครไปเที่ยวสวนสาธารณะในเวลานี้ เธออยากจะพูดบางอย่างกับจงอิน แต่เธอไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เธอกลัวว่ามันจะทำให้เขาเจ็บปวด แต่ตอนนี้เธอเจ็บปวดที่สุดแล้วในระหว่างพวกเขา



"พี่จงอินคะ.." เจนนี่เรียกเขาเบาๆ

"จ๊ะ ที่รัก?" เธอมักจะประจบประแจงทุกครั้งที่เขาใช้ชื่อเล่นนั้นกับเธอ

"ฉันอยากจะพูดอะไรบางอย่างค่ะ" เธอมอง
ลังเล

"แน่นอน มันคืออะไรเหรอ?" จงอินจับมือเธอ
และจูบ

"เลิกกันเถอะค่ะ.. " ในที่สุดเธอก็ปล่อยคำพูดเหล่านั้นออกมา

"อะไรนะ! เธอจริงจังไหม!" จงอินตะโกนใส่เธอ

"ช-ใช่ค่ะ" เจนนี่ตกใจเมื่อเขาเริ่มตะโกนเหมือนสัตว์ร้ายและเธอไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้นมองหน้าของเขา

"เธอมีคนอื่นหรือไง!" จงอินดึงหญิงสาวขึ้นมายืนต่อหน้าเขา

ตอนนี้พวกเขาหันหน้าเข้าหากันใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อุทยานนภา

จงอินจับไหล่ของเธอแน่น ทำให้เจนนี่รู้สึกเจ็บปวด

"มันไม่ใช่ฉันนะคะ แต่คุณ.. " เจนนี่พูดออกมาเมื่อเธอเริ่มร้องไห้


"ฉันรู้ว่าคุณกำลังใช้ฉันเพื่อซ่อนความสัมพันธ์ของคุณกับคยองซูซันเบนิม ฉันรู้ว่าคุณไม่รักฉันและฉันก็งี่เง่าที่เชื่อคำหวานของคุณ ที่จริงฉันควรฟังคำแนะนำของพี่จีซู.. "



จงอินพูดติดอ่างและเขาสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้รู้ความลับเรื่องของเขาได้อย่างไร เขายังไม่ปล่อยไหล่ของเจนนี่


"ใช่! ฉันกำลังใช้เธอและฉันก็เคยทำสิ่งเดียวกัน
กับคริสตัลมาก่อน" จงอินหัวเราะในขณะที่เขาผลักหญิงสาวไปที่ม้านั่ง เจนนี่ส่งเสียงพึมพัมอย่างเจ็บปวด

"คุณกำลังจะทำอะไร? ปล่อยฉันไปเถอะ!"

เจนนี่ดิ้นรนภายใต้การควบคุมของเขา

"ให้ฉันได้สัมผัสเธอก่อนนะ เพราะฉันไม่ได้มีโอกาศสัมผัสยัยผู้หญิงตัวร้ายคนนั้นเลย เพราะฉะนั้นโปรดช่วยฉันและให้ฉันได้ลิ้มลองรสของเธอนะเจนนี่อา.."


"ไม่! ช-ช่วยด้วย!" เจนนี่กรีดร้อง


ผู้หญิงร่างสูงแต่งกายแบบออลแบล็กทั้งร่าง กำลังเดินทางกลับไปที่อพาร์ทเมนต์ของเธอ หลังจากที่เดินออกจากร้านสะดวกซื้อ เธอกำลังฮัมเพลงที่สุ่มเข้ามาในหัวขณะถือถุงพลาสติกพร้อมไอศครีมรสนมและวานิลลา เธอเกือบถึงบ้านแล้วตอนเธอได้ยินเสียงกรีดร้อง เธอหยุดเดินทันทีแล้วตามไปหาเจ้าของเสียงนั้น



เธอเห็นร่างสองร่างที่สวนสาธารณะใกล้สถานที่พักของเธอและได้เห็นเด็กสาวอย่างชัดเจน หล่อนกำลังดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระจากผู้ชายคนนั้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์อย่างรวดเร็ว แล้วเล่นเสียงไซเรนของตำรวจ ตั้งแต่เธอมีไว้ใช้เป็นเสียงเรียกเข้า เธอเห็นคนขี้ขลาดหยุดการกระทำด้วยสิ่งที่เขากำลังทำกับเด็กผู้หญิงที่น่าสงสารและเธอเป็นพยานได้เลยว่าเห็นเขาวิ่งหนีไป เธอหันเหความสนใจจ้องมองไปที่เด็กสาวที่กำลังร้องไห้และสั่นเทา เพราะยังตกใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับหล่อนก่อนหน้านี้



"เฮ้.."


เจนนี่เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงทันทีเมื่อเธอได้ยิน มันเป็นเสียงผู้หญิง แน่นอนว่าทั้งสองคน
ตกใจที่เห็นหน้ากัน พวกเธอไม่ได้คาดหวังที่จะพบกันเพราะรู้สึกอึดอัดใจเมื่อทั้งคู่ออกเดทกับคนคนเดียวกันมาก่อน

"ร-รุ่นพี่.." เจนนี่พูดด้วยเสียงสั่นคลอน

"ฉันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอและฉันเป็นคนที่ทำให้เขาหนีไปเหมือนคนขี้ขลาดก่อนหน้านี้... "

"ข-ขอบคุณค่ะ" เจนนี่กอดตัวเอง คริสตัลถอนหายใจแล้วเธอก็รีบถอดฮู๊ดดี้ของเธอและใช้มันเพื่อปกปิดร่างกายของเจนนี่ เด็กสาวสาวตกใจการกระทำของคริสตัล

"ไปที่บ้านฉัน" คริสตัลชักชวนและเจนนี่ก็พยักหน้า






บ้านคริสตัล



หลังจากหาเสื้อผ้าที่สะอาดไปให้เด็กสาวร่างเล็กและให้เจนนี่ไปเปลี่ยนในห้องของเธอ ทั้งคู่ก็มานั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นด้วยบรรยากาศที่แสนจะน่าอึดอัดใจมาพร้อมพวกเธอ คริสตัลจิบช็อคโกแลตร้อนในขณะที่สังเกตผู้หญิงอีกคนที่หลังจากดูใจสลายและเจ็บเพราะสิ่งที่จงอินทำก่อนหน้านี้


"เธอเลิกกับเขาแล้วเหรอ?" คริสตัลถาม ขณะที่เจนนี่ทำได้แต่ผงกหัวเธอเท่านั้น "ฉันขอโทษที่ ฉันไม่ควรถามเธออย่างนั้น... " เธอรู้สึกผิดและโง่ที่ถามคำถามตอนนี้


"ไม่เป็นไรค่ะ" เจนนี่พูด "ขอบคุณที่พี่ช่วยฉันก่อนหน้านี้ค่ะ.... "



"เธอไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน" คริสตัลพูดโดยไม่มีอารมณ์ใดๆบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ "เธอควรจะโทรหาเมมเบอร์คนใดคนหนึ่ง
เพื่อให้พวกเขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอสิ?"

"โอ้ใช่ค่ะ.." เจนนี่หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาและเริ่มโทรออกหมายเลขของจีซู เธอรออยู่หลายครั้งหลายนาทีจนกระทั่งหลังสัญญาณตอบรับ ในขณะที่คริสตัลกำลังเฝ้าดูเธออยู่






การสนทนาทางโทรศัพท์

จีซู: นี่! เธออยู่ไหนน่ะ? ตอนนี้ดึกมากแล้วนะ!

เจนนี่: พี่ไม่ต้องตะโกนก็ได้ค่ะ

จีซู: ฉันเป็นห่วงนะ โอเค...

เจนนี่: ฉันขอโทษที่ทำให้พี่เป็นห่วงฉัน พรุ่งนี้เช้าฉันจะกลับบ้านค่ะ

จีซู: เธอพักอยู่ที่บ้านของเขาหรือไงน่ะ?

เจนนี่: เราเลิกกันแล้วค่ะ ตอนนี้ฉันอยู่บ้านพักของพี่คริสตัลค่ะ

จีซู: อ-อะไรนะ?! ได้ไงเนี้ย?!

เจนนี่: ไว้ฉันจะบอกพี่พรุ่งนี้นะคะ

จีซู: เธอต้องมีคำอธิบายเยอะแยะเลยล่ะ เจนดึกกี้

เจนนี่: ค่ะพี่ ฝันดีค่ะ

จีซู: ฝันดี เจนดึกกี้


จบสนทนา







"หล่อนพูดมากจังนะ" คริสตัลขัดจังหวะ

"เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีและมีแต่ความสุขค่ะ" เจนนี่กล่าวตามที่รู้เห็น

"เหมือนกับพี่สาวของฉันเลย" คริสตัลหัวเราะเบาๆ "คืนนี้เธอก็ใช้ห้องของฉันไปและฉันจะนอนตรงนี้ล่ะ"

"ม-ไม่ค่ะ! นี่คือบ้านของพี่นะ" เจนนี่ปฏิเสธ


"นี่คือบ้านของฉันและฉะนั้นทำในสิ่งที่ฉันพูดเถอะน่า.." คริสตัลเปล่งเสียงดังออกมา


‘เขาเป็นไบโพลาร์หรือไง?’ เจนนี่คิด




คริสตัลตื่นขึ้นมากลางดึก เธอได้ยินเสียงกรีดร้อง เสียงภายในห้องของเธอ เธอรีบไปที่ห้องของเธอจากนั้นก็เปิดประตูแล้วก้าวขาเข้าไปอย่างรวดเร็ว ตรงนั้น เธอเห็นเจนนี่ส่งเสียงร้องครวญครางในขณะที่หลับตาอยู่ เด็กสาวคนนั้นกำลังตะโกนขอความช่วยเหลือและคริสตัลรู้ว่าเธอต้องฝันถึงเรื่องก่อนหน้านี้แน่


เธอเดินไปที่เตียงแล้วนั่งข้างๆเจนนี่ แล้วดึงหลังเข้ามาใกล้กับตัวเองและลูบผมของเธอ เธอกระซิบคำที่ปลอบโยนใส่หูของเจนนี่ น่าเสียดายที่เด็กสาวนอนหลับต่อไปไม่รู้เรื่องในขณะที่กอดคริสตัลไว้แน่น

"ฝันดีนะ.." คริสตัลพยายามขยับตัวถอย แต่เจนนี่กอดเธอไว้แน่นกว่านี้ในทันที

"อย่าไปนะ.." เจนนี่อ้อนวอน

"ต-แต่ว่า.."

"อยู่เถอะนะ.." เจนนี่พูดเบาๆ และคริสตัลก็เชื่อฟัง


พวกเขาทั้งคู่ตกอยู่ในโลกแห่งความฝันอันลึกซึ้ง
โดยคริสตัลโอบอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็กมาใกล้ชิดกับเธอ ในที่สุดเจนนี่ก็สามารถนอนระหว่างแขนผู้ช่วยชีวิตของเธอ



TBC