Even if you’ve changed,but old conversations you’re the same.
ฤดูฝนที่ผ่านมา
ฉันพบเธอในยามที่ชีวิตแสนมืดมิด
แต่เธอเป็นแสงสว่างให้ฉัน
เธอทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่า
ฉันพอกับทุกๆอย่างแล้ว
เธอเพียงผ่านเข้ามาเหมือนสายลม
และเธอก็จากไป
คงมีความทรงจำที่เหลืออยู่;-)
เย็นวันหนึ่ง
ผมได้อยู่ที่ร้านกาแฟ
พร้อมเพื่อนของผม
พูดคุยแลกเปลียนเรื่ิองทั่วไป
ผมได้เห็นเธอที่ร้านกาแฟนั้น
ความทรงจำ ห้วนคืนมา
รอยยิ้ม ทรงผม ตาของเธอ
ความทรงจำบางอย่าง มันทำให้ผมย้อนกลับไปถึงวันนั้น
ผมทนไม่ไหวที่เห็นเธอ
น้ำตาที่ไหลออกมาเหมือนสายน้ำ
ด้วยความคิดถึงเธอ
เหมือนตะปูได้ตอกลงกลางใจของผม
หลังจากนั้นไม่นาน
เธอก็เห็นผม
เราทักทายพูดคุยกัน
เธอถามผมว่าสบายดีมั้ยย
พร้อมรอยยิ้ม
การกระทำของเธอ
มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องของเรา
เหมือนฉายฟิมส์ม้วนเก่ากลับมาอีก
Crying because things will never be the same
เขาชวนผมคุย
คุยเรื่องของผม
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะะ
ผมได้คุยกับเธอ
ด้วยรอยยิ้มที่เปื้อนน้ำตา
1ปีกับการที่ผมไม่ได้เจอเธอ
1ปีกับความคิดถึงของผมที่ส่งไปไม่ถึงเธอ
เสียงของเธอ ไม่เคยเปลียน
ผมและเธอจับมือกัน
''คิดถึงนะ จะกลับวันไหน''
...อีก20กว่าวันแล้ว
' i miss you na:-)))) '
she told me....
i miss you more
...
ผมรู้อยู่และว่า
เธอพูดเพียงตามมารยาท
เธอไม่ได้คิดถึงผมเลย
คงมีแต่เพียงผมคนเดียว
ที่ยังไม่ลืมเธอ
เป็นดังเช่นเคย
เธอผ่านมาเหมือนลม
และลมนั้นก็ผ่านไป
เราได้ปล่อยมือกัน
และก็หายไปเหมือนสายลม
เหมือนทุกๆครั้ง
เป็นเรื่องราวของพระอาทิตย์
ที่ไปตกหลุมรักดวงจันทร์
พระอาทิตย์รู้ว่าการโคจรมันใช้เวลานาน
พระอาทิตย์ก็ยังส่องแสงให้ดวงจันทร์
และรอดูดวงจันทร์นั้นจะเติบโตขึ้นมา
ผมก็คงทำได้แค่นั้น
ได้มองคุณเติบโตไปเรื่อยๆ
ผมก็ยังอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
ความคิดถึงและความรักก็ยังอยู่เหมือนเดิม
มันก็คงดีแล้วแหละ
ปล่อยให้เธอได้เจอคนที่ดีกว่าผม
มันก็ถูกแล้วว
แต่บางเพลงก็เลิกฟังไป พร้อมการจากไปของใครบางคน
ส่วนตัวเป็นพวกตัดเธอออกจากวงโคจรไม่ได้ เลยตัดตัวเองออกจากวงโคจรของเธอแทน
I rememberwhen we used to talk everyday
I miss that
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in