รีวิวเว้ย (1962) "บางวันในร้านกาแฟ ใครบางคนยื่นหนังสือมาพร้อมรอยยิ้ม ผมเซ็นให้ไปว่า ‘เราพบกันเพราะหนังสือ’ แปลกดี แท้แล้วเราอาจจะพบกันเพราะกาแฟก็เป็นได้ ยิ่งกว่านั้น เรายังพบกันด้วยอะไรได้อีกหลายอย่าง รสนิยมและพฤติกรรมแบบเดียวกันทำให้ทางเดินบนโลกบังเอิญมาตัดกันเสมอ…" ความตอนหนึ่งของความเรียงในหนังสือ ที่สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างของความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจากอะไรบางอย่างที่มิใช่เพียง "ความบังเอิญ" ที่ทำให้เราได้พบกับใครบางคน

หนังสือ : เราพบกันเพราะหนังสือ
โดย : บินหลา สันกาลาคีรี
จำนวน : 95 หน้า
.
"เราพบกันเพราะหนังสือ" หนังสือรวมความเรียงเร่ร่อน (หนังสือเขาเขียนบอกเอาไว้แบบนั้น) จำนวน 12 ชิ้น ที่บอกเล่าเรื่องราวหลากหลายที่สะท้อนแนวคิดของนักเขียนในแต่ละช่วงอายุ และงานเขียนแต่ละชิ้นที่ปรากฏนับเป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ออกมาในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน
.
ที่อาจจะเรียกได้ว่าความเรียงแต่ละชิ้นนั้นสะท้อนสภาพของสังคมและสภาพความคิดของนักเขียน ในช่วงเวลาที่แตกต่างกันออกไป บางเรื่องสร้างรอยยิ้ม บางเรื่องชวนให้เราหวนคิดถึงอดีต และบางเรื่องเรียกร้องความรับผิดชอบจากเราในฐานะผู้อ่าน เมื่อลองเอาเรื่องเหล่านั้นวางลงในบริบทของช่วงเวลาปัจจุบัน อาจเรียกได้ว่าการกลับมาอ่าน "เราพบกันเพราะหนังสือ" ในช่วงเวลาที่เราเติบโตและเผชิญโลกมากกว่าแต่ก่อน เนื้อหาและสาระที่ได้จาก "เราพบกันเพราะหนังสือ" แตกต่างออกไปจากการได้พบกันครั้งแรกเพราะหนังสือเมื่อหลายปีก่อน และในการอ่านครั้งนี้อาจเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายของนักเขียนและกลุ่มผู้อ่านหนังสือของเขา "ขอพลังคำคม พัดพาให้ 'บินหลา' ยังโบยบิน สู่ฟ้าไกล"
.
(1) บินหลา ชื่อนี้ มีปีกแดง
โบยบินกางแผดแผง แห่งสงขลา
นกกระจิบ นกเงือก นกกา
ร่อนลงมากลางป่า อักษรไทย
(2) สันกาลาคีรี ที่ปักหลัก
มอบความรักลึกซึ้ง ถึงความหมาย
ร้อยถ้อยคำ ละมุนอุ่น อ่อนโยนใจ
ฝากชีวิตข้อคิดไว้ ในทุกบรร (ทัด)
(3) "นก" ตัวนั้น ได้รางวัล พลันผงาด
ปลุกใจ ให้กล้า อาจหาญชัด
จักรยาน ประวัติศาสตร์ ที่จดจาร
ดื่มตะวันฉวัดเฉวียน เวียนคืนมา
(4) แม้กาย อ่อนล้า พาหนักหน่วง
แต่จิต ทั้งปวง ยังคงกล้า
ขอพลัง คำคม พัดพา
ให้ "บินหลา" ยังโบยบิน สู่ฟ้าไกล
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in