ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ By วสันต์ เหลืองประภัสร์ - รีวิวเว้ย (3)

รีวิวเว้ย (1388) เรื่องต่อไปนี้ไม่เกี่ยวข้องกับ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (Albert Einstein) เพราะตัวของเขาทำเรื่องของ "ทฤษฎีสัมพัทธภาพ" ซึ่งไม่เกี่ยวข้องเชื่อมโยงใด ๆ กับเรื่องของ "สัมพันธภาพ" เมื่อเป็นเช่นนั้นหนังสือเล่มนี้จึงวางตัวเองอยู่ในโจทย์ที่ต้องเข้าใจง่าย ใคร ๆ ก็อ่านได้ และในท้ายที่สุดต้องนำพาไปสู้หนทางแห่งทางออกของปัญหา มิใช่การระดมปัญหาและนั่งเศร้ากระทั่งกลายเป็น "ศาลาคนเศร้า" และเวทีคนโศก
หนังสือ : ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ
โดย : วสันต์ เหลืองประภัสร์ และ สุทธิเกียรติ อังกาบูรณะ
จำนวน : 176 หน้า
.
"ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ" หรือในชื่อเต็มของหนังสือว่า "ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ: พลังท้องถิ่น พลังความร่วมมือ พลังเครือข่าย" หนังสือที่ว่าด้วยเรื่องของ "ท้องถิ่น" ที่ไม่ฟูมฟายและไม่ต้องปีนบันไดอ่าน ด้วยความพยายามและความตั้งใจของผู้เขียนที่พยายามจะทำให้เรื่องราวของท้องถิ่น ที่ขับเคลื่อนผ่านกลไกความร่วมมือในสภาวะความท้าทายของสังคมไร้ศูนย์กลาง และอีกหลากหลายปัญหาในโลกยุคปัจจุบัน ที่ปัญหาของท้องถิ่นขยายตัว เปลี่ยนรูปแบบ ปรับตัวไปตามการเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาของบริบทโลกกับสังคม
.
เป้าหมายของการนำเสนอของ "ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ" มีอยู่ด้วยกัน 2 ประการ ได้แก่ (1) เพื่อการเป็นชุดเครื่องมือในการขับเคลื่อนงานในระดับท้องถิ่น โดยมุ่งนำเสนอองค์ความรู้ทางวิชาการต่าง ๆ มาย่อย ขยำ ขยับ ขยายและเขียนใหม่เพื่อให้ง่ายต่อการอ่านและการทำความเข้าใจของผู้ปฏิบัติ ให้สมกับการเป็น "ชุดเครื่องมือ" ในการขับเคลื่อนงานของท้องถิ่น และ (2) การบอกเล่าถึงตัวอย่าง ตัวแบบ ของกิจกรรมในพื้นที่ต่าง ๆ ที่เก็บรวบรวมมาจากประสบการณ์ของผู้เขียนทั้งการศึกษา การเข้าไปมีส่วนร่วมและการเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา ที่ผู้เขียนจะหยิบยกมาเป็นส่สนขยายเพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นและเข้าใจในเรื่องดังกล่าวได้ดียิ่งขึ้น
.
ซึ่งในแต่ละบทของ "ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ" ถูกแบ่งการเล่าเรื่องออกเป็นหมวดหมู่ของแต่ละบทผ่านการกำหนดรูปแบบการแบ่งเนื้อหาแบบ ก. ข. ค. ที่ในส่วนของ ก. จะนำเสนอ "สาระสำคัญ" ของเนื้อหาในบทนั้น ๆ เพื่อเป็นการปูพิ้นความเข้าใจให้กับผู้อ่าน ก่อนจะส่งต่อเนื้อหาไปที่ ข. ที่นำเสนอเรื่องของ "เนื้อหาหลัก" ของบทนั้น ๆ และปิดท้ายด้วย ค. ส่วนที่ว่าด้วยเรื่องของ "ข้อความคิด" ที่เป็นการขมวดปมและสร้างบทสนทนากับผู้อ่านให้ลองตั้งคำถามและชวนคิดต่อในแต่ละส่วนของเนื้อหา และในส่วนของบทที่ 5 จะเป็นการเปลี่ยนมุมมองในเรื่องของท้องถิ่นที่แต่เดิมเรามักพูดกันแต่เรื่องของ "ปัญหา" และพากันจิตตกเศร้าหมองมาสู่การหาทางออกของปัญหาร่วมกันผ่านเครื่องมืออย่าง "เวทีระดมปัญญา" (ซึ่งจะมาแทนที่เวทีระดมปัญหาดังที่ชอบปรากฏในหลายที่หลายเวที) โดยเนื้อหาของ "ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ" แบ่งเป็นดังนี้

จุดตั้งต้น
.
บทที่ 1 บริบทใหม่ ความท้าทายใหม่ ปัญหาใหม่และความต้องการใหม่
.
บทที่ 2 ท้องถิ่นควรทำอะไร: โจทย์ใหม่ในการกำหนดยุทธศาสตร์และนโยบายอย่างสร้างสรรค์
.
บทที่ 3 ท้องถิ่นควรจะขับเคลื่อนงานอย่างไร: การยกระดับศักยภาพท้องถิ่นด้วยพลังความร่วมมือความหลากหลายของตัวแสดงและความหลากรูปแบบของความร่วมมือ
.
บทที่ 4 ความหลากหลายของตัวแสดงกับความหลากรูปแบบของความร่วมมือ
.
บทที่ 5 จาก "ศาลาคนเศร้า" สู่ "เวทีระดมปัญญา"
.
"ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ" ทำให้เรามองเห็นและเชื่อมโยงเรื่องของการจัดการปัญหาและความท้าทายของท้องถิ่น ในแบบที่เข้าใจง่าย เข้าใจได้ และเข้าใจว่าการจัดการปัญหาในหลายครั้งมันไม่จำเป็นต้องเริ่มต้นจากการเล่นใหญ่ หากแต่ในหลายครั้งเมื่อเริ่มให้เล็ก ขับเคลื่อนให้ดี หาคู่ความร่วมมือให้ได้และสร้างเครือข่ายในการจัดการปัญหาให้ปรากฏเป็นระบบ ในหลายครั้งปัญหาต่าง ๆ อาจจะคลี่คลายลงได้ง่าย ๆ เพราะ "ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ"
.
อ่านเนื้อหาฉบับเต็มของ "ในท้ายที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ" ได้ที่ https://www.kpi-lib.com/flippdf/kpiebook66031/kpiebook66031.html

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น