เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
till we meet again #danwoonoptimushwangirl
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน 03.5





  •  

    เดียวออกจากห้องน้ำมาด้วยผ้าเช็ดตัวพันร่างกายช่วงล่างอย่างหมิ่นเหม่ซึ่งมันเป็นการกระทำที่จงใจโดยแท้และร่างกายที่สมบูรณ์ของเขาทำให้ผมเผลอมองจนเดียวรู้ตัว

     


    มองขนาดนี้เลยนะเขายิ้มแซว

     


    อะไรเล่าผมเลื่อนสายตาไปทางอื่นแทนเพราะถูกจับได้ว่ามองเขา

     


    ก็นายตั้งใจให้มองนี่นา

     


    ง่วงยัง

     


    อือ

     


    ปิดไฟเลยไหมเดียวเดินผ่านเตียงที่ผมนอนพิงอยู่ไปยังมุมห้องที่มีสวิสต์ไฟ

     


    เดี๋ยวนะ นายจะนอนแบบนี้?”

     


    ใช่ มันไม่มีชุดนอนนี่หว่าเขาดูไม่เดือดร้อน แต่เป็นผมเองที่กังวลซะเอง เกิดนอน ๆไปแล้วผ้าเช็ดตัวหลุดล่ะ

     


    มันมีชุดคลุมอีกอันหนึ่งนะ ไปใส่สิผมชี้ไปยังตู้เสื้อผ้าเพราะเห็นว่ามันมีแขวนไว้อีกหนึ่งตัว

     


    อ่อ..”


     

     

     

     

    หลังจากเดียวเปลี่ยนเป็นชุดคลุมอาบน้ำเหมือนกับผมแล้ว เขาก็ไปปิดไฟจนเหลือเพียงแสงสลัวตรงหัวเตียง


     

    นี่ให้เรานอนไหนเขาพูดขึ้นมาเหมือนเป็นคนดีจนผมอึ้งไปเล็กน้อย 

     


    โซฟา

     


    ไม่เอา ไม่นอน นั่นไง แล้วจะมาถามทำไมแต่แรกเนี่ย

     


    แล้วจะถามทำไม ถ้าจะไม่นอนโซฟาอะ

     


    ก็ถามไปพอเป็นพิธี เพราะถึงยังไงเราก็จะนอนตรงนี้เขาชี้มายังที่ว่างข้างตัวผม

     


    ตามใจแต่..นายห้ามรุ่มร่ามนะผมเตือน

     


    เธอก็อย่าลวนลามเราล่ะ ทางสายตาแบบนี้เมื่อกี้ก็ห้ามนะเดียวกระตุกยิ้มเบาๆก่อนจะย้ายตัวเองมาอยู่ข้างผมบนเตียง

     





    พวกเราต่างนอนนิ่งๆอยู่บนเตียงเดียวกันความเงียบปกคลุมรอบกาย แต่ภายในใจผมมันเกิดความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก

     


    สับสน..

     


    เหมือนว่าตะกอนเหล่านั้นที่เคยนอนก้นมาเนิ่นนานถูกกวนให้กลับมาขุ่นอีกครั้ง

     



    คำพูดของเขาที่ริมทะลกำลังวนเวียนอยู่ภายในความคิดเดียวบอกว่าเขาคิดถึงแค่เพียงคำเดียวจากเขาที่ไม่รู้ว่าจริงแท้แค่ไหน  ก็แทบจะพังทลายความโดดเดี่ยวที่ผ่านมาในใจของผมได้

     


     

    เดียว

     


    หืม

     


    ขอกอดได้ไหม ผมแค่ต้องการความอบอุ่นในคืนนี้และตอนนี้ก็มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะมอบให้ผมได้

     


    “…”เขาไม่ตอบแต่พลิกตัวหันมาหาผม 



    แสงสลัวจากไฟหัวเตียงทำให้เห็นเสี้ยวหน้าเรียว สายตาของเขาที่มองกันมันทำให้ผมค่อยๆ ขยับกายเข้าหาเขา

     



    เรากอดกัน

     



    เดียว..”

     


    ผมเรียกเขาอีกครั้ง หลังจากที่เรากอดกันเงียบ ๆอยู่นาน

     


    จูบเรา..ได้ไหม

     



    เป็นคำขอที่เหมือนขุดหลุมฝังตัวเองเหมือนเชื้อเพลิงอย่างดีในนาทีนั้น

     

     


    ริมฝีปากผมกับเขาสัมผัสกันไปมา เจือไปด้วยนุ่มนวลและหอมหวานราวกับกำลังชิมรสพุดดิ่งกลิ่นวนิลา 


    แต่เพียงไม่นานก็แปรเปลี่ยนเป็นเหมือนเหล้าชั้นดีที่มอมเมาเราทั้งคู่ให้ตกอยู่ในห้วงอารมณ์ที่มันยากเกินกว่าควบคุมได้

     


    เดียวรั้งต้นคอผมไว้ ด้วยจูบอันร้อนแรงที่เต็มไปแรงความปรารถนา


    ลิ้นของเขาเกี่ยวดุนหยอกเย้ากับลิ้นของผม...เราต่างคลอเคลียกันและกัน แต่แล้วสติที่หลุดลอยไปของผมถูกดึงกลับมาเมื่อเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์เครื่องบางดังขึ้น

     


    ไม่ใช่ของผม..

     


    มันเป็นของเดียวต่างหาก

     


    ทว่าเดียวกลับไม่สนใจมัน เขาดึงความสนใจของผมให้กลับไปหาเขาด้วยการดึงร่างเล็ก ๆ ขึ้นไปเกยบนตัวและมอบสัมผัสที่แสนจะดูดดื่มนั่นอีกครั้ง

     


    เดียวสัมผัสร่างกายผมด้วยริมฝีปากเขาลิ้นชื้นแฉะลากไล้ไปเรื่อยๆราวกับไม่มีส่วนไหนบนร่างกายผมที่เขาไม่ได้สัมผัส 



    เสียงลมหายใจของเราดังสอดประสานกัน โดยที่ร่างกายตอบสนองความต้องการได้เป็นอย่างดี เสื้อคลุมอาบน้ำบนตัวผมเลื่อนไหลไปกองอยู่ที่เอว อย่างที่ผมไม่รู้ตัวว่ามันถูกปลดไปตอนไหน

     




    เดียวคร่อมร่างกายผมไว้ด้วยกายที่เปลือยเปล่า ดวงตากลมโตจ้องมองไปยังคนที่อยู่เหนือกว่า เขาเองก็จ้องมายังผม สายตาดุจเหยี่ยวมองหน้าอกขาวที่กระเพื่อมไปตามแรงของลมหายใจ เดียวโน้มตัวมาครอบครองสิ่งที่เขาจ้องอยู่เมื่อครู่ 



    ร่างกายผมกำลังตอบรับเขามันแอ่นรับสัมผัสร้อนแรงนั่นอย่างเคลิบเคลิ้ม พร้อมมือเรียวเล็กที่แทรกเข้าไปกอบกุมกลุ่มผมหนานุ่มของเดียวเมื่อเขาเริ่มสร้างรอยบนหน้าอกผมซ้ำ ๆ

     


    อย่า..อะ 



    อะไรนะ เสียงทุ้มงึมงำอยู่ตรงหน้าอก

     


    “..อย่าทะ..อื้อเมื่อผมท้วงเขาก็จงใจหยอกแรงขึ้นจนผมหลุดเสียงน่าไม่อายออกมาไม่หยุด

     


    อย่าหยุดเหรอ อือ ได้สิ..”


     

    ..เดียว อือ..”

     

     

    มือหนาครอบครองตัวตนของผม เดียวกำลังรูดมันสลับช้าเร็วหลายต่อหลายครั้งจนน้ำเหนี่ยวใสไหลเยิ้มออกมาตรงปลายแท่งเสียงครางดังเล็ดรอดมาจากริมฝีปากอิ่มเมื่อร่างกายกำลังถูกเร้าจนแทบทนไม่ไหว

     

     


         ความต้องการระหว่างเรามันลุกลามเหมือนเปลวไฟที่มอดไหม้จนหาทางหยุดยั้งไม่เจอเรานั่งซ้อนกันและเขาก็กอดรัดร่างกายผมจากข้างหลัง 



              สัมผัสของเดียวที่ลากไล้ไปตามท้ายทอยซอกคอ และแผ่นหลังเนียนทำให้สติหลุดลอยไปไกลกว่าเดิม ขณะเดียวกันความแข็งขืนของตัวตนเขาก็กำลังเสียดสีกับหลังของผมหนักขึ้น

     



              เดียวกอดผมแน่น มือเขาช้อนใบหน้าผมไปจูบอีกครั้ง 


            แต่ครั้งนี้มันรุนแรงขึ้นในทุกสัมผัสผมเองก็แค่เดินไปตามกับดักที่นายพรานสร้างไว้ทำตัวราวกับเป็นลูกกวางโง่ๆ ตัวหนึ่ง 


            ในเมื่อเขาอยากเป็นนายพราน ผมก็พร้อมให้เขาได้ออกล่า พร้อมให้เขาได้ควบคุมทุกอย่าง

     







    (2)

     


    “ร..แรงอีก..อือ ” เขากดกระแทกเข้ามาเมื่อผมร้องขอมากขึ้น



    ร่างกายของเดียวอยู่ด้านหลังขณะที่ตัวผมเองมีเพียงเข่าทั้งสองข้างที่แตะแนบกับเตียง โดยที่แขนเรียวถูกจับไขว้หลังและยึดตรึงด้วยมือหนาของเดียว เขาขยับสะโพกเข้าออกถี่ๆ เป็นจังหวะ แรงส่งจากสะโพกทำให้ร่างเล็กขยับตามไปด้วย พร้อมกับเสียงครางที่ดังแทรกมาเป็นช่วง ๆ

     


                เดียว....เอิง..จุก เพราะเขากระแทกเข้ามาไม่ยั้งในท้ายจังหวะ ซึ่งทำเอาผมจุกไม่น้อย



               ”อืม โทษที มันหยุดไม่ได้”



                 ”อือ อ”

     


            เดียวรั้งใบหน้าผมให้หันไปมองเขาพร้อมกับใช้เรียวลิ้นที่แทรกเข้ามาในโพรงปากเล็ก รสจูบจากเขากำลังมอมเมาผมจนทรมาน 


       ยิ่งไปกว่านั้นเขายังคลึงสะโพกกับบั้นท้ายของผมด้วยจังหวะเนิบนาบ มันเร่งเร้าเสียงครางในลำคอของคนถูกกระทำได้ดี



          “หืม ตรงนี้เหรอคะเดียวถามและพยายามเจาะจงให้ผมแสดงอารมณ์ออกมาในจุดที่เขาเน้นคลึงสะโพกช้าๆ

     


                “ตรง....นั้น อื้อ

     

               

              อยากปลดปล่อยมันออกมาผมไม่ไหวแล้ว

     

     

     

              เดียวปล่อยมือผมเป็นอิสระ เขาดันร่างเล็กให้ลงไปนอนหงายบนเตียง ก่อนจะสอดใส่ตัวตนเข้ามาอีกครั้ง มือหนาจับข้อเท้าของผมไว้ทั้งสองข้างด้วยมือๆเดียว จากนั้นก็กระแทกสะโพกเข้ามาถี่รัว

     



    อืม แบบนี้ชอบไหม เขาถามขึ้นหลังจากดันมันเข้ามาลึกจนผมหลุดเสียงครางไม่เป็นศัพท์

     


    ขนาดนี้แล้วเดียวก็น่าจะรู้แล้วไหมว่าผมพอใจมากแค่ไหน

     

     





    (3)

     


    กลายเป็นว่าครั้งนี้เอิงเป็นคนขึ้นให้ผมล่ะ


     

    ผมปล่อยให้เขาควบคุมการเคลื่อนไหวเองทั้งหมดด้วยบั้นท้ายกลมๆที่บดเบียดอย่างเนิบนาบ มือเล็กเกยอยู่บนหน้าท้องผม ใบหน้าหวานแดงขึ้นสีจางๆ ขณะที่ยกสะโพกไปมาตามแรงอารมณ์


     

    เก่งมากผมชมเมื่อเอิงส่ายสะโพกโยกไปมาจนระหว่างเรามันแนบชิดไร้ช่องว่าง


     

    เดียว เอิง..อือ มะ..ไหว

     



              เดี๋ยวเดียวช่วยนะ..”

     


                ผมช่วยเอิงด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือน่ะก็เค้นคลึงไปตามหน้าอกของคนตัวเล็ก และนั่นยิ่งทำให้เอิงกดสะโพกเข้ามาอย่างถี่รัว ร่างเล็กๆกำลังทรมานจนแทบปริแตก



               เช่นกัน ภาพเคลื่อนไหวของเอิงตรงหน้ามันก็ร้อนแรงจนผมเองก็ทรมานมากเช่นกัน

     

     

     


            และเป็นอีกครั้งที่มันสิ้นสุดลงด้วยความต้องการของเราทั้งสองได้ถูกปลดปล่อยออกมา

     



    เราใช้เวลาร่วมกันกว่าทุกอย่างจะจบลงก็ผ่านไปจนเข็มบนนาฬิกาเคลื่อนไปยังเลขสาม ใบหน้าหวานซบแนบอกผมพลางหอบหายใจถี่

     


    รู้ดีว่าการกระทำเมื่อครู่นี้ของเรามันยิ่งเป็นการพันธนาการตัวเองเข้ากับอดีตมากกว่าเก่า แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่ามันเป็นสิ่งที่ผมรอคอยมาตลอด




    ผมจูบขมับเอิงเบา ๆ หนึ่งทีด้วยความรู้สึกที่มันถลำลึกไปกว่าเดิม

     


     


    เจ็ดปีที่ผ่านมา

     

     

    ผมไม่เคยลืมมันได้เลย


    --------------------------------------------





    #tillwemeetdanwoon

    เม้ากังได้น้าทั้งในแท็กและในจอยเลยค้าบ




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in