สวัสดีฮะ ~ เราชื่อ "มี่" เด้อ ตอนเขียนบล็อคนี้ก็อายุ 16 ปีแล้ว (จะครบตอนสิ้นเดือนมิ.ย.60 แหละครัช) 

สิ่งที่เราจะเขียนก็คือ.. เกี่ยวกับ Canterbury นะคะ เมื่อช่วงซัมเมอร์ที่ผ่านมา เดือนเมษา-พฤษภา 2560 เราได้มีโอกาสไปเรียนภาษาระยะสั้น (มากๆ) ที่อังกฤษ เมือง Canterbury แคว้น Kent ระยะเวลา 3 weeks จ้า บินคือหลังสงกรานต์ กลับมาก่อนเปิดเทอมวีคเดียว 5555 สถาบันที่เราเรียนนั้นคือ Stafford House Canterbury นั่นเอง~ ?????? 

และ.. นี่ย์คือเมือง Canterbury นะฮะ เอาภาพมาแปะๆ อิอิอิ เรียกน้ำย่อยๆ (ในภาพคือ city centre) 

จะเกริ่นว่า การขอวีซ่ามาอังกฤษเนี่ย ขอไม่ยากถ้าเอกสารครบนะจ๊ะ และมีหลักฐานอะไรที่มัดตัวว่าจะกลับมาแน่นอน ยิ่งเป็นนักเรียนไม่ต้องห่วงยังไงก็ได้อยู่แล้ว การมาเรียนภาษาที่อังกฤษไม่ว่าจะกี่อาทิตย์ก็ต้องขอวีซ่า C-Short term student (เขียนถูกเปล่าอะ) เขาได้ให้มา 6 เดือน (180 วัน) จะบอกว่า มี่ไม่ต้องทำไรเลยจ้า นั่งตามเอกสารของพ่อกับแม่ยิกๆ เอาไปทำเป็นสำเนาละสั่งไปทั้งภาษาไทยอย่างนั้นแหละ (เสียเงินละบริษัทเอเจ้นไรแปลให้หมดแหละ) **พ่อแม่ใครไม่มีทะเบียนสมรสต้องขอใบปค.14 นะคะ ขอได้ที่สำนักงานเขตตามที่อยู่ในทะเบียนบ้านจ้า** แต่คนออกค่าใช้จ่ายรอบนี้ไม่ใช่พ่อกับแม่ไง แต่ย่าก็เหมือนโอนเงินให้พ่อก่อนละไปขอสำเนาสเตทเม้นอะไรแบบนี้ (จขกท.ก็ไม่รู้เหมือนกัน) ก็เลยติ๊กว่าคนออกคชจ.เป็นพ่อไป (ป้าบอกถ้าเป็นคนอื่นที่บ่แมนผู้ปกครองจะทำให้เอกสารมันยุ่งยากขึ้นไปอี๊ก~) ก็ตีเนียนๆกันไป ละวีซ่านี่แบบทางบ.นัดไปยื่นเอกสารก่อนไปประมาณ 2 อาทิตย์ก่อนไป(คือเรากลัวมาก ว่าจะไม่ทัน เพราะปกติควรจะขอวีซ่าเผื่อเวลาไง ละทางบ.เหมือนไปรับวีซ่าคืนก่อนวันไปประมาณ 2 วัน คือมันจะรู้สึกเหมือนมีอะไรมารนก้นนะ อ่อ ไฟน่ะ) แต่สุดท้ายก็ผ่านด้วยดี ได้รับวีซ่า 6 เดือนทั้งที่ไป 3 วีค #มันจะรู้สึกอยากโดดวีซ่าเป็นโรบินฮู้ดหน่อยๆ อยู่ต่อได้นะ #แค่เจ้าจะไม่มีเงินใช้เฉยๆ

 คืองี้จะขยายความว่าตอนที่ป้าให้เราเก็บกระเป๋าอะ เราไม่ยอมเก็บ (มีความไปเที่ยวดรีมเวิลด์โดยไม่เก็บของไรสักอย่าง มีความเที่ยวเตร่ แบบนี้ไม่ดีนะทุกคน ไม่แนะนำ) เรามาเก็บเอาตอน 3 วันก่อนจะไปเลยอะ คือซื้อของมาหมดแล้ว แค่ไม่ยัดลงเป๋านะ #วิธีนี้มีความเสี่ยงสูงถ้าไม่พร้อมจะโดนว่าหรือโดนด่าก็อย่าทำนะ 555 ? ละขาดของอะไรรู้ไหม? เขาจะไปรู้ได้ไงล่ะเออ ถามไรแปลกๆ #โอ้เธอเป็นไรหนิ ของที่ขาดคือ ของฝากโฮสต์ แบบไทยๆ อืมไปตามหาของฝากแถวคลองถมด้วยนะ ช่วงสงกรานต์!!! เจริญเหอะ แกจะเจอของไหมเล่า #เจอนะ แต่ก็เดินหากันร้อนตับจะหลุด ? ขาไปป้าแลกเงินให้เราไป £600 เทียบเงินไทยประมาณเกือบ 26,000 บาท บวกกับทำบัตรเดบิตไว้เผื่อฉุกเฉินกลัวเงินไม่พอ เผื่อฝากซื้อเป๋า 55 แต่เอาความจริงปะ? เงินเหลือกลับมาไทย 250 ปอนด์จ่ะ เป็็็็็็็็็นคนประหยัดค่ะ อิอิ

บ้านดูน่ารักกรุ้งกริ้งมาก ตอนที่เราเปิดดูใน google earth นึกว่าสภาพบ้านจะไม่สวยขนาดนี้ เพราะใน gg maps เห็นโฮสต์บอกว่าในนั้นมันถ่ายเมื่อ 10 ปีก่อน ตอนที่เห็นใน gg maps นี่แทบจะไม่คาดหวังอะไรเลยจ้า ร้องไห้หนักมาก แต่พอมาเห็นจริงละแบบเห้ยแกรรร บ้านมันดูโซคิ้วท์มากเลยอ่า มีความ modern เล็กๆ มีความขาวดำ~ 

ปล. โฮสต์มัมกับโฮสต์แด๊ดช่วยกันแต่งบ้าน โฮสต์มัมบอกว่าเขาชอบการ painting ละถามต่อว่าที่ไทยทาสีกันแบบไหน เราเลยตอบไปว่าบ้านที่ไทยต้องจ้างคนมาทาสีซะส่วนมาก เพราะ.. ค่าจ้างที่นี่แพงมากสุด (เห็นโฮสต์บอก)

อันนี้สวนหลังบ้านของโฮสต์เราเอง 

ชอบตรงที่เขามีสนามเด็กเล่นให้น้องๆ2คนเล่น ละก็ที่โล่งให้จิบ English tea เนี่ยแหละ เราถ่ายวิวมุมนี้มาจากห้องนอนเราเอง ห้องนอนเราเป็นห้องใต้หลังคา

คือห้องนอนลูกเขาอยู่ใต้ห้องเรา ละถามโฮสต์มัมว่าน้องๆนอนกี่โมง.. ได้ผลว่าน้องนอนตั้งแต่ 19.30 ละตื่น 7.00 (วันที่ไปโรงเรียน) วันไหนที่เป็นวันหยุดจะนอน 20.30 ละตื่น 8 โมงกัน บางครั้งเราเห็นน้องก็ตื่น7.30 บ้าง 9.00 บ้างแหละ นับว่าน้องนอนกันเยอะมากๆ โฮสต์มัมบอกว่า ลูกๆเขาชอบนอนเหมือนเขาน่ะ 5555 (โฮสต์มัมนอนประมาณ 4 - 5ทุ่ม ตื่น 6.50) ส่วนเราตอนไปที่นั่นก็นอน 22.15 ตื่น 6.30 กลัวไปเรียนไม่ทัน รถมารับตอน 07.53 อิฉันมีประสบการณ์ตกรถ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะคะ

และนี่ก็คือห้องนอนของเราเอง เรานอนติดหน้าต่างและฮีทเตอร์ลืมบอกว่า.. ห้องนอนและห้องน้ำในห้องใต้หลังคาของเรา เตียงเขานุ่มมากๆ ผ้าห่ม นี่อุ่นมากๆ สุดๆไปเลย แต่มันสั้นไปหน่อยแค่นั้นแหละ 

คิดถึงเตียงนี้มาก คือติดนิสัยจากไทยไงว่าแบบเวลานอนต้องเอาผ้าห่มสอดใต้ขา (กลัวผีมาดึงขาว่างั้นเหอะ แต่ความเป็นจริงผีก็ดึงแกไปทั้งผ้าห่มได้มั้ยอะ เออออ) ห้องนอนเราไม่มีกลอน (เขียนถูกปะเนี่ย) ล็อคประตูนะจ๊ะ แต่ไม่ต้องกังวลมาก บ้านโฮสต์เราใช้ประตูแบบเป็นระบบกดรหัสอะ (แต่เราไม่รู้รหัสนะ โฮสต์ไม่เคยบอกเรา เพราะกลับบ้านทีไรก็กดกริ่งละเขาก็มาเปิดให้ตลอด) ฮีทเตอร์เขาก็จะเปิดให้เฉพาะวันที่หนาวๆอะ ไม่เปิดทุกวันนะ เปลืองค่าไฟ 555 ในห้องนอนมีห้องน้ำในตัว

นี่คือชักโครกของอังกฤษ (ต่างจากไทยตรงไหน) โปรดให้ท่านระลึกไว้เสมอว่า!! ส้วมที่อังกฤษทิ้งกระดาษทิชชู่ลงไปเลยจ้า อย่าได้แคร์ ส่วนถังเล็กๆนั่นเอาไว้ใส่ผ้าอนามัยกับเศษผมอะไรแบบนี้ คือคนไทยส่วนมากมักลืมตัวเอาทิชชู่ไปทิ้งลงไปในถังเล็กๆ (แบบที่กรณีเดียวกะคนไทยไปญี่ปุ่น) อย่างที่บอกทิ้งลงส้วมไปเลยจาาา โฮสต์มัมบอกมิต้องห่วงเรื่องส้วมตันนะ

นี่ก็อ่างอาบน้ำ (ห้องเราไม่มีแบบ shower นะมีแต่อ่างน่ะ จะเอาไหม อิอิ) มีฮีทเตอร์ในห้องน้ำด้วย ส่วนก๊อกกับอ่างล้างมือนี่แบบค่อนข้างเล็ก ระวังกระเด็นออก เราชอบอาบน้ำอ่างเวลาอาบเลยไม่มีปัญหาเท่าไหร่ แต่ อย่างที่บอกว่ามันคือห้องใต้หลังคา อาทิตย์แรกนี่หัวโขกกับหลังคาประจำเลยจ้า (คือมันจะมีส่วนที่ไล่มาจนเหลือแค่ 60 ซม.ด้วยไง ประมาณว่ามันสโลปอะ ไอ่นี่ก็ชอบวางเสื้อผ้าไกลๆอ่าง กลัวเสื้อผ้าเปียก หัวโขกจนระบมไปหมดเลย ลืมตัวตลอด นึกว่าอยู่ที่โล่งไง ชนจนไม่รู้จะยังไงต่อละ ชนละก็หงุดหงิดนะ มีแบบหัวร้อนด่ากำแพงไปบ้าง) 

     ภาพต่อไปนี้คือส่วนต่างๆของบ้านโฮสต์เรา (คำอธิบายใต้ภาพ)

โฮสต์สายเฮลท์ตี้หรอลูก? ผักเยอะกว่าเนื้ออีกลูกเอ้ยยยยยย เปล่าค่ะซิส คือโฮสต์เขากลัวไม่ชอบอะ เลยไม่กล้าตัดให้เยอะ แต่กินละอร่อยมาก  ก็จะมีไก่ที่เขาอบละพอสุกก็ยีๆด้วยส้อม แฮมต้ม มันฝรั่งอบ มันฝรั่งอะทอดแบบยังไงอะ เหมือนทอดละเอาไปอบ ผักลวกๆๆๆ แครอทกับบร็อคโคลี่ลวก ละที่เด็ดสุดๆ.. Yorkshire Pudding  อร่อยมากๆ สุดๆ นึกภาพไม่ออกก็แบบ (ก็อยู่ในจานอะ ที่มีน้ำเกรวี่อยู่ด้านบน) เหมือนคล้ายๆ โดนัทละมีกลิ่นหอมๆ ของชินนาม่อนอะ อธิบายได้แค่นี้ แป้งก็จะกรอบๆหน่อย ละข้างในนุ่มๆ พูดละอยากกินอีกคนที่นี่เขาราดซอสเกรวี่ละก็กินเข้าไปเลยจ้า แต่โฮสต์เราเข้าใจนะ ว่าอาหารมันดูจืดๆ (ไม่จัดจ้านแบบอาหารไทยกับอินเดียนมาก โฮสต์เราชอบกินอาหารไทยมาก แต่..ไม่เคยเที่ยวไทย) เขาก็เลยให้ ketchup มา เขาไม่คิดว่าแบบเราไม่ให้เกียรติอาหารเขานะ คือรสชาติมันไม่คุ้นเคยไง 

  หมดวันแล้วก็ไปๆๆๆไปนอน หมดแรงก็ไปนอน ชาร์ตแบตให้เต็มที่ ??

สวัสดีทุกท่านวันนี้จะแนะนำมาที่.. Stafford House แห่ง Canterbury (เสียงเอคโค่)

   อธิบายกันก่อนนะคะ ว่าตามสถาบันที่ภาษาอังกฤษสอนในอังกฤษ คือว่าถ้าใครที่ไปแล้วอายุยังไม่ถึง 16 ก็ต้องไปเรียนที่ตึกของ Junior Zone ก่อน เท่าที่ถามฟิยอนเห็นเขาบอกว่าเป็นไปตามกฎของ British Council ประมาณว่าอายุไม่ถึงก็เรียนตึกใหญ่ไม่ได้อะ ต่อให้จะ 15 ปี กับ 11 เดือนก็ตาม ซึ่งจะอยู่ห่างจากตึกใหญ่ไปคือจะมีถนนเหมือนเข้าไปในซอย Oaten Hill คือโรงเรียนฝั่ง Junior จะอยู่ตรงข้าม ร้าน Premier ตรง Oaten Hill Local Express เลยจ้า เปิดหาเว็บของ Premier stores ได้เลยละก็เอารหัส CT1 3HZ ไปใส่ได้เลย หรือถ้าจะเดินตาม gg maps ก็ก๊อปอันนี้ลงไปเลยจ้า 31-32 Oaten Hill, Canterbury Kent CT1 3HZ  แต่จริงๆวันแรกที่ไปโรงเรียนฟิยอนจะเป็นคนเดินนำไปโรงเรียนนะ แค่วันเดียวนะ วันเดียวเท่านั้น แต่เดินไม่ยากๆ ส่วนตึกใหญ่จะอยู่บน 19 New Dover Rd. , Canterbury CT1 3AH

  คือการมาโรงเรียนทุกๆเช้าจะมีรถโค้ชมารับจากป้ายรถเมล์ ซึ่งป้ายของเราคือ Staines Hill ไปโรงเรียนแต่ก็จะส่งแค่จุดศูนย์กลางระหว่างตึก senior กับ ตึก junior คือผู้ใหญ่จะเดินตรงไป จำไม่ได้ว่าต้องข้ามถนนไหม ละก็เลี้ยวซ้ายเดินไปเรื่อยๆ ตึกผู้ใหญ่อยู่ ที่่ 19 New Dover rd. ก็จะต้องเดินตรงไปนิดหน่อยละรอตรงทางม้าลาย กดปุ่มสีเขียว ละอาจต้องรอข้ามถนน พอส่งสัญญาณข้ามได้ก็ข้ามไป ละก็เดินตามทางเดินไปเลยคือตรงไปเรื่อยๆ เลี้ยวขวาเข้าซอย ละก็เดินตามทาง จะอยู่ฝั่งเดียวกับ Premier น่ะแหละ เผื่ออยากหาของกินก่อนไง คือจะถึงก่อนเวลาเรียนประมาณ 20 นาที เดินมาถึงโรงเรียนจะไม่เกิน 8.21 น. ละจะเข้าเรียนที่ 8.40 น. ทุกวัน เรียนวันจันทร์-ศุกร์ ตารางเรียนจะแบ่งแบบนี้ 

lesson 1: 8.40 - 9.40             break time 10 mins 

lesson 2: 9.50 - 10.50           break time 10 mins

lesson 3: 11.00 - 12.00         break time 10 mins

   เวลาพักประมาณนี้ คิดว่าคนไทยจะขึ้นมาตรงเวลามั้ย ก็ไม่อีกแหละ 5555 แต่ไม่ใช่เราเฉยๆ เปล่าแซะนะ แค่พูดความจริง รุ่นน้องที่ไปด้วยกัน ได้โปรดอย่าด่ากันนะ ที่เอามาเผาขนพวกแกเนี่ย มีวันนึงรุ่นน้องขึ้นมาสายไป 10 นาที ทีชเชอร์บ่นๆๆๆๆ ประมาณ 5 นาที หรือ 10 เนี่ยแหละ 

    คือแต่ละคาบเขาจะสอนแบบเนื้อหา คนละ topic กัน เนื้อหาจะไม่ซ้ำกัน เหมือนกันไม่ให้เด็กรู้สึกเบื่อหน่ายอะ ก็เรียนได้เรื่อยๆ สนุกบ้างเฉยๆบ้าง แต่เคยเบื่อไปหลายคาบอะ แต่จะพยายามดึงตัวเองไม่ให้เบื่อหน่ายไง ก็จะมี project works เป็นงานคู่ เช่น ให้คิดเทศกาลขึ้นมาเอง grammar บ้าง โจทย์คำถาม quiz อะไรแบบนี้ แต่ teacher จะมีแค่คนเดียวที่สอนกรุ๊ปนั้นๆ จะไม่ได้เปลี่ยนทีชเชอร์ เพราะตึก junior จะเปิดสอนแบบเป็นกรุ๊ปซะมากกว่า ละ teacher ของเราก็คือ Teacher Rebecca Jones 

ทีชเชอร์รีเบคก้าปีนี้เขาอายุ 54 ปีแล้วนาจาาาาา คือตอนไปเรียนอะ ได้ happy birthday เขาด้วย 

วันเกิดเขาคือวันที่ 4 พ.ค. นะ ใครไปละเจอเขาก็แฮปๆเขาหน่อยละกัน รู้วันเกิดเขาได้ก็เพราะ Course director นามว่า Amanda น่ะแหละ เราชอบคุยกับ Amanda เพราะว่าเขาคุยละสนุกดีอะ คุยละเหมือนพยายามชวนคุยต่อด้วย ทุกๆวันที่ไปเรียนเราชอบขึ้นไปห้องก่อนเวลาเรียนจริง 10 - 15 นาที ไปเคาะห้องยืนคุยกับเขาน่ะแหละ

 คำอธิบายระดับ B1 Intermediate : Can understand instructions in class. Can express opinions on abstract/cultural matters in a limited way and pick up nuances of meaning. 

Can understand public announcements. 

ชีวิตการไปเรียนภาษาก็จะวนลูปอยู่อย่างนั้นทุกวันจันทร์-ศุกร์เลยฮะ แต่ที่สำคัญทาง Stafford จะมีกระดาษให้เขียนเหมือนไดอารี่ว่าวันนี้ทำอะไรๆบ้าง แต่เขียนไม่เยอะนะละก็ส่งให้ทีชเชอร์ตรวจละเขาก็จะส่งคืนให้ มันก็อยู่กะเราเนี่ยแหละ

-- จบเรื่องการเรียนแค่นี้ฮะ พาร์ทหน้าจะต่อด้วย "ประสบการณ์ตกรถโค้ช" --

พาร์ทนี้นุ้งมี่จะมาพูดถึง "ประสบการณ์การตกรถ" ซึ่งนับว่าโคตรซวย แต่ก็คือความผิดเราเนี่ยแหละฮะ โทษใครไม่ได้หรอก เหตุการณ์นี้..เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 2 แห่งการไปโรงเรียนจ้า คือวันอังคารของวีคแรกที่ไปถึงเลย 555 คืองี้หลังบัตรนักเรียนทุกคนอะ (แบบที่เราห้อยตามด้านบนๆ) จะมีบอกถนนที่ต้องขึ้นรถอยู่ คือป้ายรถสาธาณะชื่อ bus stop คือ staines hill เวลาในบัตรคือรถจะมารับ 7.53 น. ไง ละจากบ้านเดินไป bus stop ถ้าเดินช้าๆเน้น slow life จะ 5 นาที แต่ถ้ารีบเดินจะ 3 นาที ละวันนั้นอะ ไอนี่ไปหยิบของหลังกินข้าวเสร็จไง ก็ออกจากบ้านประมาณ 7.48 น. แล้วเดินไปถึง bus stop ตอน 7.52 น. ซึ่งมันจะทันชะ? แต่!!! วันนั้นไม่ทัน!! เราไม่เห็นใครอยู่ที่ bus stop แล้ว หายไปหมดเลย มันก็หมายความว่า "เราตกรถ" อ้าว.. ละจะทำไง? ตอนนั้นยอมรับว่าแอบตกใจ แต่การแก้ปัญหาที่ดีคือควรจะตั้งสติละใช้สติปัญญาไง ไม่ใช่การโวยวายหรือร้องไห้นะ แนะนำว่าไม่ควรทำ เพราะนอกจากจะไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นยังทำให้สถานการณ์แย่ลงไปอีก ละแนะนำนะคะ ว่าถ้ามีบัดดี้เนี่ย ละบัดดี้ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นก็ปล่อยไปนะคะ เราแก้ปัญหาเองน่าจะดีกว่า เราเลยตั้งสติละ keep calm ไว้ไง ละตอนนั้นไม่ต้องพูดถึงจ้า ไปตอนแรก ยังใช้ sim card ไม่ได้เลยยังติดต่อใครไม่ได้ไง เลยกลับไปบ้านก่อนหลังจากยืนอยู่นาน ละไปเชื่อม wi-fi ที่บ้านโฮสต์เอา ละส่ง whatsapp ไปบอกโฮสต์ว่าตกรถบัสนะ เหมือนวันนี้บัสมาก่อนเวลา 1 นาที แต่เข้าบ้านไม่ได้เพราะโฮสต์ออกจากบ้านไปทำงานแล้ว T_T ละเราก็ไม่รู้รหัสประตูบ้านเขา (อย่างที่บอกไง) ละทีนี้ข้างนอกหนาวมาก บวกกะติดต่อ group leader หรือใครก็ไม่ได้เลยเพราะพวกเขาคงกำลังไปโรงเรียนแหละละไม่มี wi-fi หรือเน็ตไง ซิมใช้ไม่ได้~ แต่ดีที่เราเมมเบอร์ emergency ของ stafford house canterbury ได้ เบอร์นี้นะทุกคน แอดไว้ใน whatsapp ก็ได้จะมีเจ้าหน้าที่อ่าน มี 2 เบอร์นะจ๊ะ คือเบอร์ +441227811507 กับ +441277453579 (ฟิยอนเคยบอกว่าถ้าตกรถบัส ก็ don't panic ให้พยายามติดต่อทางโรงเรียนละรออยู่หน้าบ้าน) แต่ก็อย่างที่บอกไง คือโทรไม่ได้ ส่วน whatsapp ไปเหมือนวันนั้นเขาอ่านช้าอะ เราเจอคนข้างบ้านโฮสต์ออกมาข้างหน้าบ้านพอดี (เพื่อนบ้านโฮสต์คนนี้เขาเหมือนชอบคนไทยนะ มีวันนึงที่เขาเข้ามาบ้านโฮสต์ละเขาบอกเราว่า "เนี่ยลูกชายฉันน่ะ เขาทำงานอยู่ที่ประเทศไทยนะ เขาอยู่พัทยา เขาเพิ่งกลับไปที่ไทยก่อนเธอจะมาแค่ 2 วีคเอง" โฮสต์มัมเลยแซวว่า "สักวันเธออาจจะได้เจอเขาที่เมืองไทยก็ได้นะ ฮ่าๆ" (ยิ้มแรง)) วันนั้นเราเลยบอกเขาไปว่า "เนี่ยคือหนูตกรถบัสอะค่ะ แล้วโทรศัพท์หนูใช้ไม่ได้เพราะว่ายังไม่ได้ลงทะเบียนซิมให้เปิดใช้งานได้ คือหนูอยากจะขอยืมโทรศัพท์ได้มั้ยคะ" ละเพื่อนโฮสต์ข้างบ้านเขาเลยชวนเข้ามาในบ้านก่อนเพราะวันนั้นข้างนอกหนาวมากกกกๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อนบ้านโฮสต์ก็เลยบอกว่า "เอาเบอร์ emergency ของ stafford มาหน่อย (เลยให้เขาไป)" ละทีนี้พอเสร็จปุ๊บ เพื่อนบ้านโฮสต์เลยบอกว่า "ให้กลับไปรอที่ bus stop อีกรอบละถ้าเจอรถบัสธรรมดา (รถขนส่งสาธารณะส่วนมากจะเป็นของ stagecoach) ละบอกคนขับว่าไป stafford house พอไปถึงละค่อยไปขอเงินคืนกับทาง stafford เอาได้ แล้วเขาจะคืนเงินให้" เราก็เลยขอบคุณเขาไป ละออกไปรอรอที่ bus stop พอขึ้นรถของ stagecoach ไป ก็เลยบอกเขาไปว่า stafford house canterbury ละคนขับเลยตอบกลับมาประมาณว่า "เนี่ยไปไม่ถึงนะ ได้แค่ city centre คุณจะต้องรอรถโค้ชของทางโรงเรียน" (อ้าว ก็กูตกรถไงงงงง) ก็เลยลงมา *ถ้าจำไม่ผิด พวกรถบัสของอังกฤษจะต้องจ่ายเงินให้คนขับรถ ไม่มีเป๋ารถเมล์แบบไทย ละผู้โดยสารต้องจ่ายเงินให้ครบก่อน รถถึงจะออก* อืม ก็เดินกลับบ้านไปอีกรอบนึง นั่งเชื่อม wi-fi อยู่หน้าบ้าน ละเห็นข้อความใน whatsapp ของโฮสต์ละ โฮสต์ก็เหมือนส่งมาประมาณขำๆเราอะ ละคราวนี้เหมือน group leader จะถึงที่โรงเรียนละเชื่อม wi-fi ได้ เลยโทรมาหาเรา เราก็เล่าให้เขาฟัง เขาเลยบอกฟิยอนให้ส่งรถมารับเราหน่อย ละ group leader เลยบอกว่านั่งรอหน้าบ้านนะ บ้านอยู่บน babs oak hill โอสต์ชื่อลิซ่าใช่มั้ย? เราก็ตอบใช่ ละวางสายไป เราก็แบบเออโอเคๆ ทีนี้เลยนั่งรอรถของทาง stafford มารับ ประมาณ 15 นาทีได้ เขาก็มาจอดหน้าบ้านละบีบแตร ละเลยลงไป สรุปวันนั้นก็ไปถึงโรงเรียนประมาณ 9.30 กว่าๆ เกือบหมด lesson 1 ละเหอะ

- การตื่นตกใจโวยวายไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น ซ้ำจะทำให้สถานการณ์มันแย่ลงซะอีก ถ้ารู้ว่าช่วยอะไรไม่ได้หรือเอาแต่โวยวาย ก็แค่เงียบไป ละบอกว่าช่วยไรไม่ได้หรอก ดีกว่าให้อีกคนที่กำลังแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้ามานั่งฟังคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันแต่ดีแต่เพิ่มความกดดันให้ มานั่งฟังอีกคนบ่นให้รู้สึกกดดันละหัวร้อนขึ้นไปอีก ทำแบบนี้เงียบๆไปซะยังจะดีกว่า

- พยายามขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านถ้าเราใช้โทรศัพท์ไม่ได้จริงๆ เพราะจำเป็นต้องเอาตัวรอดและแก้ไขปัญหาจริงๆ

- สติเท่านั้นที่จะแก้ไขทุกอย่างได้ ทุกคนก็มีทางแก้ปัญหาต่างกัน 

- ควรจะไปถึง bus stop ก่อนเวลารถออก 4-5 นาที นะจ๊ะ

ปล. หลังจากวันนั้นเราก็ไปถึง bus stop ไม่เคยเกิน 07.49 อีกเลย แต่หลังจากวันนั้นรถมาสายเกือบ 10 นาทีทุกวันเลยจ้า!!!! ยืนตาก-ลมรอบัสวันละ(เกือบ) 15 นาทีจิตแจ่มใส~ หนาวชนิดเกือบตัวแข็งตาย ??

เราใช้ของเครือข่าย lebara ราคาซิมอยู่ที่ £23 

รายละเอียดตามนี้นะคะ 

All In £20 5GB (30 days) £20+ ค่า sim card £3 = £23 (ค่าโปร £20 + ค่าเปิดใช้ £3)
500 national mins to UK (โทรได้ 500 นาทีแแบบโทรระหว่างประเทศ)
5GB internet 3G (ใช้เน็ตได้ 5 gb คือตอนแรกมี่ก็คิดว่า ทำไมมันน้อยจัง? สุดท้ายก่อนกลับแบบวันสุดท้ายจริงๆ เน็ตเหลืออีก 1.1 gb จ้า เน็ตเขาไม่รั่วเลยนะเอาจริง ที่คิดว่าน้อยเพราะของไทยเน็ตรั่วบ่อยอะ บ่อยจนคิดว่ามัน 1 gb ปะ 555)

100 national SMS to UK (ข้อความระหว่างประเทศ 100 ข้อความ) 
Lebara to Lebara: Unlimited* mins and unlimited* SMS to UK Lebara numbers 

(ระหว่างเครือข่ายเดียวกัน : ไม่จำกัดทั้งเวลาการโทรและจำนวนข้อความระหว่างเลบาร่า)

แนะนำให้ติดตั้งแอพ lebara นะ (โหลดได้ใน gg play กับ app store) เพราะจะได้เช็คว่าใช้เน็ต/โทรระหว่างประเทศ ไปเท่าไหร่แล้ว จะได้ไม่ต้องกังวลค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม แต่จริงๆซิมของอังกฤษก็ไม่มีเก็บเพิ่มเติมแล้วนะ ? ไม่เหมือนซิมประเทศแถวๆนี้ชาร์ตบ้าชาร์ตบออะไรเยอะแยะ---- ขอโทษค่ะ อิอิ

พาร์ทนี้ มี่จะเล่าถึงการไปทัศนศึกษานอกสถานที่อย่างเดียวนะคะ ทั้งแบบ half และ full day แล้วจะเรียงตามสถานที่ๆไปก่อนหรือไปหลังทั้งหมดค่ะ

1. Walking tour : Canterbury (City centre + Canterbury Cathedral)

- มันจะมีปุ่มเขียวๆ ให้กด ปุ่มนั้นก่อน (play) แค่ครั้งแรกที่ก่อนจะกด 1
- หลังจากนั้นกด number + play ตามที่ๆเราจะเริ่มเดินตามแผ่นที่เขาให้มา แล้วเขาจะบรรยายเป็นภาษาอังกฤษ (จริงๆมีภาษาพวกสเปน,อิตาเลียน,เยอรมัน อะไรแบบนี้ด้วยนะ แต่ไม่มีภาษาไทยนะ) ละเอามาแนบหูเหมือนคุยโทรศัพท์
- ฟังไปเรื่อยๆละก็เดินตามแผนภาพไป จะมีบางโซนติดป้ายว่าห้ามถ่ายรูป ก็คือ ห้ามถ่ายนะ ห้ามไปขัดข้อที่ห้ามเด็ดขาด

จะห่างจากบ้านโฮสต์เราไป 10 นาทีเอง โฮสต์พาไปเดินเล่นเก็บเปลือกหอย mussels วี่ชอบมากๆ โฮสต์พาไปวันอาทิตย์ตอน week 1 อะแหละ วันที่ 23 เมษายน (หลังไป Oxford)

โฮสต์พาไปวันอาทิตย์ของ week 2 จะอยู่ที่เมือง Gillingham (ถัดไปจากเมืองที่เราอยู่ประมาณ 20 นาทีได้) เป็นแทรมโปลีนปาร์คคล้ายๆ Bounce ของไทย ไปวันที่ 30 เมษา (หลังไป London) 

1. The Canterbury Tales : จะเกี่ยวกับตำนานแคนเทอร์เบอรี่ เขียนโดย Geoffrey Chaucer (เจฟฟรี่ ชอว์เซอร์) TCT จะอยู่ในแถบ City Centre เหมือนกับ Canterbury Cathedral (ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาชอบเอาไปรวมๆกันไว้ ซึ่งก็ดีอะ ดูเสร็จชมเสร็จช็อปปิ้งต่อเลยไง ไม่ต้องเดินทางหลายที่)

ปล. อย่าว่ากันนะ อันนี้ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ มาเพราะโดนลากมา 5555 

จริงๆคืออาทิตย์นี้จะไม่ค่อยได้ไปไหน จะวกวนอยู่ใน City centre ซะมากกว่า ละวันพุธไป Dover Castle วันพฤหัสพอรับใบประกาศฯเสร็จ ก็ไป city centre วันศุกร์นี่คือดีมากๆ ได้ไป Warner Bros. (Harry Potter) Studio London กับ Westfield shopping แต่เหนื่อยมากๆ (ไป 2 ที่ในวันเดียวก่อนกลับ)

จะมีพวก The underground hospital คือเราชอบมาก คือมันเก๋สุดๆ เคยเป็นโรงพยาบาลใต้ดิน เพื่อรักษาคนป่วยช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 กึ่งๆรักษาไปด้วยละหลบภัยไปด้วยงี้ เข้าไปข้างในจะมีจำลองเหตุการณ์แบบไฟติดๆดับๆ ละมีเสียงเหมือนเตือนภัยว่าจะทิ้งระเบิด มีเสียงซาวด์ประมาณว่าเป็นเสียงส้นสูงของพยาบาลเดินอยู่ กลิ่นใต้ดินที่แปลกๆ

ละจะมีพวกห้องที่อยู่ใต้ดินที่เอาไว้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งวิดีโออันแรกจะมีความเกี่ยวข้องกับ NAZI ด้วย ซึ่งตรงนี้เราฟังแล้วไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ คือวิดีโอพูดค่อนข้างเร็ว แล้วไม่มีซับเลย ศัพท์ถือว่าบางคำเราก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เข้าใจประมาณว่า ทหาร evacuated ออกจากพื้นที่บริเวณนั้นบริเวณนี้ จะมีการนับจำนวนกี่คนๆ เพราะอะไร ตายไปกี่คน 

เกริ่นก่อนนะคะว่า เราเคยดู Harry Potter ไปนิดหน่อย คือภาคแรก ประมาณ 40 กว่านาที อาจจะรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างนะคะ เน้นเสพรูปไปดีกว่าเนอะ ถ้าภาพสลับกันขออภัยนะคะ คือเราลืมรายละเอียดไปหมดแล้วว่าตรงไหนมาก่อนตรงไหนมาหลัง แฟนๆแฮร์รี่ก็เสพรูปละคิดตามดีกว่าเนอะว่านี่ฉากไหน เพราะเราไม่เคยดูชนิดละเอียดมากจนเข้าใจทั้งหมด

- จบของ Warner bros. Studio - 

คือคิดไว้เลยนะถ้ามาที่นี่เมื่อไหร่มันคงหมายความว่าเวลาของการอยู่ที่อังกฤษของเรามันคงน้อยลงทุกที อาจจะน้อยจนเกือบไม่ถึง 24 ชม.อีกแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็นี่แหละคือชีวิต มันจะต้อง move on ต่อไป เราคิดไว้เสมอว่า life goes on ถึงแม้อาจจะไม่ใช่ทิศทางที่ต้องการก็ได้ ละตอนที่ไป Westfield เรากับโฟร์ทคุยกันตลอดเลยว่า "พรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้วหรอ เร็วจังเลย ยังอยากอยู่ที่นี่ต่อ มันเร็วเกินเหมือนเพิ่งผ่านมาเมื่อวานเลยเนอะ.." โฟร์ทก็ยังคงมีความรู้สึกเดียวกับเรา

พาร์ทนี้ไม่ต้องพูดเยอะ เสพรูปละนึกถึงรสชาติเอาเด้อ อิอิ #อย่าดูตอนกลางคืนนะ

(ลืมบอกว่าเป็นเด็กกินกาแฟตั้งแต่ม.2 แล้ว ป๊าซื้อให้กินเป็นมอคค่า เลยชอบกินทุกเช้า)

- เราเข้าห้องน้ำ แล้วทีนี้ทิชชู่หมด ส่วนเด็กน้อย 2 คนก็มากระโดดเย้วๆกันอยู่หน้าห้องน้ำ ละทิชชู่หมด เลยบอกให้เด็ก 2 คนนั้นลงไปหยิบทิชชู่ให้หน่อย นางเลยลงไปหยิบมาให้ละแกล้งเปิดประตู แต่โชคดีที่เราเอาผ้าขนหนูมาคลุมแล้ว อิอิ

- โฮสต์มัมหาของกินให้กินบ่อยมากทั้งที่โรงเรียนก็มีให้กินแต่เขาก็หาของกินให้บ่อยๆ ง่ายๆถามแทบทุกวันว่าจะกินไรอีกไหมๆๆๆ

- ห้องนอนดีมาก เขาดูแลความสะอาดดีอะ ดูดฝุ่นอาทิตย์ละ 2 ครั้งให้ ละห้องนอนจัดดีมาก เตียงนุ่มมาก ไม่มีคืนไหนนอนละหนาวเลย พูดละคิดถึงอยากกลับไปนอนเตียงนั้นอีก

- อีวี่กับไอร์ล่าเล่นกับเราดีมากๆ คือ ชอบชวนเราเล่น double (หรือบางที่เรียก spot it) ชอบนั่งคุยกัน ชวนคุย ชอบนั่งเล่นกัน ละ 2 คนนี้ก็ทะเลาะกัน นับว่ามี 2 คนนี้ละไม่ค่อยเหงา

- ตอนมีปัญหา โฮสต์มัมก็ดูแลเรา โทรไปคุยกับโรงเรียนให้ ละก็ได้แก้ปัญหาไป ช่วยตลอด

- ชอบ city centre มากๆ เป็นสถานที่แห่งความทรงจำเลยแหละ สวยมาก ไปเดินตรงนั้นละรู้สึกไม่คิดถึงบ้านเลย อยากอยู่ตรงนี้ไปนานๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม มันให้ความรู้สึกดีแปลกๆเนอะ

- คือเอาจริงๆไม่รู้จะอธิบายยังไงต่อแล้ว มันรู้สึกมีความสุขดีอะ อิ่มเอมใจมาก

ท้ายสุด บางเรื่องเราก็ไม่สามารถสื่อสารออกมาเป็นคำพูดได้ว่าควรจะอธิบายยังไง มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนหาคำพูดมาอธิบายไม่ได้เลย 

แล้วท้ายที่สุดจริงๆ เราไม่อยากกลับบ้าน เราแค่อยากจะอยู่ที่นั่นต่อ ถึงขั้นหาที่เรียนม.ปลายต่อเลยอะ 555 แต่รู้แล้วว่าคงไม่ได้เรียนต่อ เพราะทุกคนเป็นห่วง อิอิ ที่ๆหาคือ Canterbury College เพราะว่าดูมันเซฟเงินมากกว่า high school (ถ้า High School แนะนำ The Canterbury Academy ไม่ก็ Canterbury High School ละกัน) ถึงขั้นคุยกับโฮสต์มัม (ป้าบอกให้คุยดู) ว่าแบบ อยากกลับมาเรียน University of Kent ช่วง Postgraduate ละขอเช่าห้องอยู่ในบ้านได้มะ 5555 โฮสต์มัมก็ขำละตอบว่าได้สิ แต่อาจจะได้อยู่ห้องข้างล่างแทนลูกสาวเขานะ เพราะว่าลูกสาวเขาจะย้ายไปข้างบน ที่มันไม่พอแล้ว ถ้าลูกเขาโต เขาบอกว่าอาจจะไปซื้อเตียงเดี่ยวกับตู้เสื้อผ้า ของใช้อะไรแบบนี้ไว้ให้แต่ก็ติดต่อเขาก่อนมาสักปีนึง(เผื่อๆ) ละกัน

(หัวข้อดราม่าเชียว) สวัสดี นี่คือ Chapter สุดท้ายแล้ว มันก็จะออกดราม่าหน่อยๆ แต่ขอบคุณทุกคนมากที่ติดตามมาจนถึง ณ ตอนนี้ เราจะเล่าเรื่องของวันสุดท้ายทั้งหมดให้ฟังว่ามันไม่ได้ง่ายแบบนั้น มันคือวันที่พยายามทำตัวให้มันเหมือนกันว่ายังไม่จบลง แต่นี่คือวันที่มันกำลังจะจบลง พยายามทำตัวให้เหมือนว่ายังมีความสุข ยังไม่กังวลอะไร

   คือไอ้เหมียวนี่ชอบกัดนกละคาบมาในบ้านจ้า ละวันนั้นมันเป็นช่วงวันหยุดของคนอังกฤษกัน ละโฮสต์มัมกับซิสยังหลับอยู่ ตอนแรกก็คิดงั้น แต่พอไปส่องๆห้องโฮสต์ซิส ปรากฎว่า... พวกนางแอบนั่งเล่นไอแพดกันในห้องของพวกนางขณะที่โฮสต์มัมยังหลับอยู่ ทีนี้เรานั่งกินซีเรียลอยู่ เหลือครึ่งถ้วย ละฮัมฟรี่เดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับคาบนกเข้ามาตัวนึง T-T ยังไม่ตายนะ แต่เหมือนขามันหักหรือเปล่า แถมขนยังร่วงอีกต่างหาก อห พอกินซีเรียลเสร็จ เลยเข้าไปบอกโฮสต์ซิส (ไม่กล้าเข้าไปปลุกโฮสต์มัม เดะเขาจะว่าเราเอาได้ ทีแรกก็คิดว่าจะบอกดีปะหว่า) ทีนี้โฮสต์ซิสก็เลยเข้าไปปลุกโฮสต์มัม โฮสต์มัมเด้งขึ้นมาจากเตียง ละมาเห็นฮัมฟรี่คาบนก.... โฮสต์มัมรีบหาอะไรมารองละเอานกออกไป เขาบอกว่ามันเหมือนซีเกิ้ล (นกนางนวล?) เขาบอกปกติไอ้ฮัมฟรี่ก็ชอบอะไรก็ไม่รู้เข้ามาในบ้านเต็มไปหมดเลย ทั้งนก ทั้งกบ คาบสารพัดจะคาบ โฮสต์มัมบอกว่ามันทำให้เขารู้สึกแบบน่าชวนอ้วก (disgusting) ซึ่งเขาไม่ชอบเอามากๆ (แต่ก็สัญชาตญานของสัตว์หนิ) ละเขาก็ขอโทษเรา เพราะตอนมันคาบเข้ามาเรากินซีเรียลอยู่ 555555 อร่อยเลยสิ คือก็ไม่ใช่คนแบบรู้สึกขยะแขยงอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ก็ถึงรอให้กินเสร็จค่อยบอกไง ก็นั่งมองพร้อมถ่ายรูปนั่นแหละ ละไม่รู้ว่าโฮสต์มัมไม่ชอบ ตอนแรกที่บอกว่าไม่กล้าปลุกอะ เลยถ่ายรูป+วิดีโอส่งให้โฮสต์มัม โฮสต์มัมเช็คโทรศัพท์เลยลบทิ้งใน whatsapp ละเขาบอกว่า ไม่อยากดูเลยมันชวนอ้วก ละแสดงท่าทางขยะแขยงอีก