หากใช้ชีวิตขับเคลื่อนไหว
ไปตามกระแสแห่งห้วงอารมณ์
ก็คงจะเต็มไปด้วยความซับซ้อนและสับสน
แต่หากเคลื่อนขับชีวิตด้วยตรรกะ
ก็คงไม่แตกอย่างอะไรสักเท่าไรหรอกนะ
กับเครื่องจักรสักเครื่องหนึ่ง
การใช้ชีวิตดูเหมือนจะง่าย
แต่ถึงยังไงก็ยากอยู่ดี
วันนี้ตกหลุมรักสิ่งหนึ่ง
พรุ่งนี้กลัับหมดซึ่งความใหลหลง
จึงตัดสินใจเดินไปตามเส้นตรง
ก่อนที่จะยืนงงอยู่กลางทาง
ว่าระหว่างนี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่
หนทางง่ายแสนง่ายที่ฉันได้ค้นพบ
คือเมื่อไรที่ความใหลหลงมาบรรจบ
ก็เพียงแค่อิงแอบแนบซบซึมซับไปกับมัน
หากเมื่อเวลานั้นมาถึง
วันที่พลังแห่งความรักในสิ่งที่ทำ
ได้แผดเผามอดไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่าน
เพียงแค่ปลดปล่อยมันให้ปลิดปลิวไป
ตามหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ
เติมความสดใสให้กับชีวิตอีกครั้ง
และฉันก็ค้นพบว่า ไม่นานหรอกนะ
จังหวะแห่งการหยุดพักนี่ละ
คือช่วงเวลาที่แรงบันดาลใจจากสิ่งเดิมค่อยๆ ก่อตัว
เมื่อถึงจุดที่ชัวร์และใช่
แรงบันดาลใจใหม่และแรงบันดาลใจเดิม
จะผสมผสานก่อตัวรวมกันเป็นสิ่งใหม่อีกหนึ่งอย่าง
สิ่งนั้นทำให้ฉันมีพลังในการขับเคลื่อนชีวิตอีกครั้ง
จนกระทั่งวงจรเดิมๆ ที่จะหมุนเวียนเปลี่ยนผัน
ย้อนคืนวันและเวลากลับสู่จุดเดิม
ยามสุข ก็สุขให้เต็มที่
ยามทุกข์ ก็เรียนรู้และทำความเข้าใจ
สุดท้าย ฉันก็เป็นเพียงแค่นักเดินทางคนหนึ่ง
ที่มาผจญภัยบนโลกกลมๆ สีฟ้าขาวใบนี้
ก่อนที่จะจรลีจากไปเมื่อถึงวันเวลาที่ใช่ ก็เท่านั้นเอง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in