การใช้ชีวิตสำหรับฉัน
เปรียบเสมือนการวาดภาพ ๆ หนึ่ง
เป็นภาพที่ใหญ่และมีรายละเอียดมากมาย
อันที่จริง ฉันทำได้แค่คาดเดา
ประเมินจากโครงร่างคร่าว ๆ
ว่ารูปที่เห็นเป็นรูปอะไร
ฉันจึงวาดจุดแต่ละจุด
ขีดเขียนเส้นตามจุดนั้น
คิดว่าฉันนี่แหละ
คือผู้ที่กำหนดเส้นสีต่าง ๆ
แต่พอวาดมาถึงจุด ๆ หนึ่ง
ฉันกลับพบว่ามีจุดอื่น ๆ ปรากฎขึ้น
และรู้สึกว่ามีความจำเป็นต้องวาดไปที่จุดนั้น
ยิ่งนับวัน ยิ่งขีดเส้นลากจุดต่อจุด
ฉันยิ่งรู้สึกว่าออกนอกเส้นทางไปเรื่อย ๆ
จุดที่ฉันเคยมาร์คไว้ ดูเป็นจุดที่ไม่ควรลากเส้นไป
จุดใหม่นั้นเป็นจุดที่น่าสนใจมากกว่า
พอขีดเขียนมาได้ถึงจุด ๆ หนึ่ง
เริ่มเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
และก้าวขาออกมาไกลๆ
ทำให้ฉันมองเห็นภาพใหญ่
ไม่ใช่รูปที่ตั้งใจว่าจะวาดเขียนไว้
แต่กลับกลายเป็นว่าภาพใหม่นั้นสวยงาม
ดูดี มีมิติ และคมชัด
ทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจ
และชักเริ่มสนุกกับการผจญภัยในครั้งนี้
ไม่รู้สิ -- ฉันว่า
ฉันจะไม่วางแผนอะไรมากมายแล้วละ
ฉันจะก้าวตามจุดใหม่ที่อยู่ ๆ ก็ผุดขึ้นมา
ฉันไม่รู้หรอกนะ
ถ้าวาดต่อไปเรื่อย ๆ
ฉันจะได้ภาพใหญ่เป็นภาพไหน
แต่ที่รู้ ๆ คือฉันสุขใจ
ที่ได้วาดเส้นจุดต่อจุดต่อไป
จนกว่าจะได้ภาพใหญ่ที่สมบูรณ์
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in