วันนี้ชอว์นสาบานกับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะต้องคุยกับชาร์ลีให้ได้เขาคว้าเป้และกีต้าร์ออกจากบ้านมุ่งตรงไปร้านน้ำชาเล็กๆที่เมื่อวานเขาได้พบกับแรงบัลดาลใจครั้งใหม่

เขาไปถึงพอดีกับที่ร้านเปิด 'หรือว่าเขาจะรีบเกินไป?'ชายหนุ่มได้แต่ถามตัวเองอยู่ในใจก่อนจะเปิดประตูจกใสเข้าไปทันทีที่เสียงกระดิ่งดังขึ้น คนที่ยืนจับไม้กวาดอยู่ในร้านก็หันควับมาทางเขา

'อาา วันนี้ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม'ชอว์นสบตากับชาร์ลีพลางคิดในใจ

"อรุณสวัสดิ์และยินดีต้อนรับครับเอ่อ...พอดีร้านพึ่งเปิดน่ะครับ รบกวนคุณลูกค้านั่งรอก่อนสักครู่นะครับ"ชาร์ลียิ้มให้ก่อนจะทักทายต้อนรับลูกค้าคนแรกของวันและให้ชายหนุ่มไปนั่งรอที่โต๊ะ

"อรุณสวัสดิ์เช่นกันครับ"ชอว์นตอบกลับและไม่ลืมที่จะส่งยิ้มหวานให้อีกฝ่ายจากนั้นเขาจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะ่ด้านในสุดตัวเดียวกันกับเมื่อวาน

ท่าทางแบบนั้นทำให้ชาร์ลีต้องมองตามคนตัวสูงไปจนกระทั่งถึงโต๊ะ

ชอว์นหยิบกระดาษและปากขึ้นมาเขียนอะไรเพิ่มเติมเล็กๆน้อยๆลงไปในเนื้อเพลงที่เขาแต่งข้างเอาไว้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องเงยหน้าขึ้น เมื่อรู้สึกเหมือนกับกำลังถูกจ้องนั่นจึงทำให้เขารู้ว่าตอนนี้บริกรหนุ่มกำลังมองมาที่เขาแล้วอีกฝ่ายก็เหมือนจะพึ่งรู้สึกตัวเสียด้วย

ชาร์ลีทำท่าเลิกลั่กเมื่ออยู่ๆคนที่ตัวเองเพลอจ้องกำลังส่งยิ้มขบขันมาให้ เขารีบหันหน้าหนีอีกฝ่ายก่อนจะรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหลังร้านด้วยใบหน้าร้อนผ่าว

'เด็กนี่มันร้ายนัก!!'

ชาร์ลีได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ

.........

เขากลับออกมาอีกทีก็เห็นอีกฝ่ายกำลังง'วนอยู่กับการเขียนอะไรบางอย่างอยู่ท่าทางดูจริงจังใช้ได้ทีเดียว

"วันนี้รับเป็นอะไรครับ"ชาร์ลีถามชายหนุ่มที่ตอนนี้เงยหน้ามามองเขาแทนกระดาษแล้ว เขาพยายามทำตัวปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ถึงแม้อาการร้อนบนใบหน้าจะยังคงอยู่ก็ตาม

"เอ่อ...ขอเป็น Earl Grey แล้วกันครับ" บริกรหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ

"รับขนมทานเพิ่มไหมครับ วันนี้ผมอบ chocoaltechips muffin ไว้ด้วย" ทันทีที่ชาร์ลีพูดจบตาของชอว์นก็เป็นประกายเมื่อได้ยินชื่อขนมที่ตนโปรดปราน

"ขอสามครับ" ตอบพร้อมยกมือขึ้นทำท่าประกอบอย่าลืมตัว ชาร์ลีแทบหลุดขำกับท่าทางของชอว์น

 'น่าเอ็นดูจริง'

 "ได้ครับ นั่งรอสักครู่นะครับ"ตอบก่อนจะเดินไปยังโซนหลังของร้าน ชอว์นก็ได้แต่มองตามอีกคนเข้าไปหวังว่าเขาคงไม่ได้แสดงความท่าทางแปลกๆออกมาให้อีกคนเห็นหรอกนะ

......

"I saw you on a Sunday in a café

And all you did was look my way

And my heart started to race

And my hands started to shake, yeah"

มือเกากีต้าร์เบาๆก่อนจะเอื้อนเอ่ยทำนองที่ตนได้แต่งขึ้นแม้จะไม่ได้นักแต่เสียงของเขาก็ไม่รอดพ้นจากคนหูดีอย่างชาร์ลีไปได้บริกรหนุ่มแอบยื่นฟังลูกค้าของเขาอยู่เงียบๆหลังประตูหลังจากชงชาและจัดขนมเสร็จก็ว่าจะเอามาเสิร์ฟ แต่ดันได้ยินเสียงนุ่มทุ้มเสียก่อนเลยไม่อยากออกมาขัดจังหวะ

เขายืนฟังอีกคนร้องๆหยุดๆเดี๋ยวก็ขีดเดี๋ยวก็เขียนข้อความลงไปในกระดาษใบเดิมที่เขาเห็นมันมาตั้งแต่เมื่อวาน

จนกระทั่งชายหนุ่มวางกีต้าร์ลงเขาจึงรีบดันประตูออกมา นำขนมและเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายสั่งไปเสิร์ฟ

"ขอบคุณครับ" ชอว์นกล่าวขอบคุณอีกฝ่าย

"ครับ"

"...."

"...."

จู่ๆก็เกิดความเงียบขึ้นระหว่างทั้งสองคนเป็นความเงียบที่ไม่น่าอึดอัด บวกกับกลิ่นชาหอมๆเลยทำให้รู้สึกผ่อนคลายเสียมากกว่านี่แหละโอกาสมาถึงแล้ว!

'เป็นไงเป็นกันวะไอชอว์น'

"ค คุณทำงานที่นี่มานานแล้วหรอครับ"สิ้นสุดความคิดชอว์นก็ถามอีกฝ่ายที่กำลังจัดวางเครื่องดื่มอยู่ให้ต้องหันมามองด้วยความแปลกใจ

'เขาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะชวนเขาคุยนิ'

"เอ่อ...ก็ไม่นานเท่าไหร่หรอกครับ"ชาร์ลีตอบพลางยืดตัวขึ้น

"อ้อ ก็ว่าผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนละ..แล้วพนักงานคนอื่นๆล่ะครับ ผมเห็นคุณทำงานอยู่คนเดียว กก็เลยสงสัยหน่อยๆ" ชอว์นถามอีกฝ่ายก่อนจะตักขนมเข้าปากเป็นการแก้เขิน

'หื้ม อร่อยอย่าบอกใครเชียว'

"จริงๆแล้วผมรับช่วงต่อมาจากคุณปู่หลังเรียนจบน่ะครับท่านไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่แต่ก็ยังยืนหยัดที่จะไม่ปิดร้านนี้ท่านบอกว่าถึงแม้คนที่นี่จะไม่นิยมดื่มชาแต่ท่านก็ยังอยากที่จะเปิดให้คนที่เขาชอบมานั่งดื่มน่ะครับที่นี่เลยมีผมทำงานอยู่คนเดียวเพราะลูกค้าไม่ค่อยเข้าร้านเลยไม่ได้จ้างใครเพิ่ม"ชาร์ลีไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนพูดมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่พอได้พูดหน่อยก็ติดลบจนต้องยับยั้งตัวเองเอาไว้ไม่ให้พูดมากไปกว่านี้เพราะเกรงว่าลูกค้าหนุ่มจะรำคาญ

"แล้วอย่างนี้ไม่เหงาหรอครับ ทำงานคนเดียวน่ะเป็นผมคงทนไม่ได้แน่ๆ ต้องอยู่เงียบๆคนเดียว"

"อืม จริงๆก็แอบเหงาหน่อยๆนะครับแต่แลกกับการที่ได้เห็นร้านนี้ยังเปิดอยู่ทุกวันมันก็คุ้มค่าอยู่ครับ"ชาร์ลีพูดพลางยิ้มไปดวงตาและใบหน้าฉายแววความสุขออกมาจนชอว์นที่นั่งมองอยู่ละสายตาออกจากใบหน้าของชาร์ลีไม่ได้

ถ้าอย่างนั้น...

"ถ้าอย่างนั้น..."

"...ครับ?"

"รับสมัครคนคลายเหงาไหมครับ" ถามออกไปแล้ว

"......"

"......"

"เอ่อ....ผมขอโทษถ้--"

"กฎของการสมัครงานผู้สมัครจะต้องกรอกประวัติส่วนตัวด้วยนะครับ"คำตอบของชาร์ลีทำเอาชอว์นนิ่งค้างแต่หัวใจของเขากลับเต้นแรงขึ้นในขณะเดียวกัน

"แล้วจะรอรับใบสมัครครับ"ชาร์ลียิ้มพลางขยิบตาให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินลับเข้าไปหลังร้าน

ชอว์นอยากจะลุกขึ้นมากระโดดให้รู้แล้วรู้รอดแล้วตะโกนออกมาดังๆ

'เย่สสสสส'

หากต้องรักษาภาพลักษณ์จึงทำได้แค่ก้มหน้ายิ้มอยู่คนเดียวพลางตักขนมเข้าปาก

'อา  ก่อนหน้านี้มัฟฟินไม่ได้หวานขนาดนี้เสียหน่อย'

คนที่แอบยืนดูอยู่ก็เขินไม่แพ้กันเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการพูดแบบนั้นกับอีกฝ่ายชาร์ลียกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองก่อนจะยิ้มออกมา เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

'จริงๆเล้ยย'

............

วันนี้ชาร์ลีเปิดร้านเร็วกว่าปกตินิดหน่อยเขาเปิดประตูหน้าร้านออกกว้างให้ลมเย็นตอนเช้าพัดเข้ามาแล้วเริ่มกวาดพื้นที่ตั้งใจจะทำให้เสร็จตั้งแต่เมื่อวานแต่ดันไม่เสร็จเพราะเจอยิ้มพิฆาตเข้าไปงานกวาดพื้นก็เลยเป็นอันว่าต้องพับเก็บไว้ก่อน

ชายหนุ่มกวาดพื้นไปพลางฮัมเพลงในลำคอไปเรื่อยๆ

และ...

.

.

.

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ลูกค้าหนุ่มเจ้าเดิมมายืนอยู่ข้างหลังเขารู้ตัวอีกที เสียงกีต้าร์ก็ดังขึ้นในครั้งแรกเขาตกใจที่อีกฝ่ายมายืนไม่ให้ซุ่มเสียง แต่พอตั้งสติได้การกระทำของชายหนุ่มก็ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างปิดไม่มิด

 "I saw you on a Sunday in a café

And all you did was look my way

And my heart started to race

And my hands started to shake, yeah"

.

.

"I get a little bit nervous around you

Get a little bit stressed out when I think about you

Get a little excited

Baby, when I think about you, yeah

Talk a little too much around you

Get a little self-conscious when I think about you

Get a little excited

Baby, when I think about you, yeah

Yeah, when I think about you, babe"

.

.

.

.

"ผมชอว์น เมนเดส มาสมัครเป็นคนคลายเหงารายงานตัวครับ!"

'อาาสงสัยงานกวาดพื้นก็คงต้องพักไว้ก่อนอีกแล้วสินะ'

Fin.

กรี๊ดดดดด///ตบอกรัวๆ ในที่สุด!@$#&^

จบไปแล้วกับ AU เรือผีคู่นี้(ฮา) ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเสพกันนะคะ55

ผิดพลาดหรือตกหล่นตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ////

ปล.เพลงกับเนื้อเรื่องแอบตีกันนิดนึงว่ามั้ย5555